ی وقتایی هست که ...
باهاش قهری اما دلت هم براش خیلی تنگ شده...
همش می ترسی نکنه با هم قهریم بذاره بره یهو؟!
همش چشمت به راهه که از گوشیش برات پیام بیاد
پیام میاد اما اون نیست و مطابق معمول ایرانسله!
تا آخر شب منتظرش می مونی اما خبری از پیام نیست...با نگرانی می خوابی
صبح که از خواب پا میشی دو پیام برات اومده,خوشحال میشی
اولی رو باز میکنی میبینی ایرانسل,حالت گرفته میشه اما دومی خودشه ....
نوشته دیگه بهم زنگ نزن دارم ازدواج میکنم
چاقوی مهربانیم را خوردم!توهم اگر مهربان باشی شک نکن که یکروز خنجری فرو
میرود...یا به
احساست، یابه غرورت،یابه آبرویت، یابه پشتت!من همینجا اعلام
میکنم هرکس بسوی من می
آید،بایدآنقدر دستهایش رابازکند تامن به آغوشش
اعتمادکنم، من ازترس پشت سر، نماز خواندن را
هم ترک کرده ام!
وقتی سگها در بیابان از گرگها رشوه میگیرند و مترسکها در مزارع با کلاغها
تبانی می کنند از وفا داری آدمها چه انتظاریست...؟
خدایا زیر قولت زدی؟
گفتی حق انتخاب داریم پس چرا انتخابمان در آغوش دیگریست؟
خدایـــــــــــا ، دخـلـَم با خرجـم نمیخواند ، کم آورده ام ، صبری که
داده
بودی تمام شد ، ولی دردم همچنان باقیست !!! بدهکار قلبم شده ام ،
میدانم شرمنده ام نمیکنی؛ باز هم صبـــــــر میخواهم.
اینقدر از همه کس بد دیدم،که به چشمای خودم بد بینم،شاید دنیا خوبه ومن
دارم،دنیا رو با دید بد میبینم.شاید
زود رنجمو مشکل بینم،که همه چیزو به دل
میگیرم،زود قضاوت میکنم که میگم،در این دنیا رو گل میگیرم.اگه
سرتاسر
زندگیه من مصیبته،اگه پشتم زخمیه خنجر یک رفاقته.مگه تقصیر منه؟ای خدا بگو
اگه تقصیر منه؟چرا
بدبیاری توفال منه؟چرا تقویمه من ازغصه پره.چرا سرنوشت من شکسته،چرا دردا خارج از تصوره؟
گفت جبران میکنم، گفتم کدام را؟ عمر رفته را؟ روی شکسته را؟ دل مرده
اماتپیده را؟ حالا من هیچ؛
جواب این تار موهای سفید را میدهی؟ نگاهی به سرم
کرد و گفت چه پیر شده ای؟ گفتم جبران
میکنی؟ گفت کدامش را...
پاییز فصل رسیدن انارهای سرخ است وانار چه دل خونی دارد از رسیدن...!
تو به من خندیدی!و نمیدانستی،من به چه دلهره ای سیب را از دست بچه ی همسایه دزدیدم...باغبان از پی من تند دوید،سیب را دست تو دید،غضب الود به من کرد نگاه،سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک..وتو رفتی وهنوز،سالهاست که در گوش من ارام ارام،خش خش گام تو تکرار کنان،می دهد ازارم ومن اندیشه کنان،غرق این پندارم ک چراااا..خانه کوچک ما سیب نداشت!
هرگاه از شدت تنهایی به سرم هوس اعتمادی دوباره میزند خنجر خیانتی را که در پشتم فرو رفته درمیاورم ؛میبوسمش ؛صیقلی عاشقانه ؛اندکی نمک به رویش؛نوازشش کرده دوباره بر سرجایش میگذارم.از قول من به آن لعنتی بگویید خیالش تخت من دیوانه هنوز به خنجرش هم وفادارم!
